Przyciski te są przeznaczone głównie na wypadek, gdyby to okno zawartości było ładowane przez wyszukiwarki bez menu.
Niebieskie linki prowadzą do gotowych wersji odpowiedniej strony, fioletowe linki prowadzą do stron, których strony startowe (a przynajmniej wstępy i spisy treści) zostały już utworzone, zielone linki prowadzą do stron zewnętrznych, szare linki oznaczają, że żaden plik nie jest jeszcze dostępny).
Uwagi w tym kolorze i pomiędzy dwoma / pochodzą od operatora tej niemieckiej strony lustrzanej i tłumacza.
Copyright Dr. inż. Jan Pająk
Tom 2: Fundamentalne odkrycia i wynalazki
E. Magnetyczny napęd osobisty
Motto: "Użyteczność wzrasta proporcjonalnie do stopnia zminiaturyzowania (tj. im mniejsze tym użyteczniejsze)."
Prawie każdy z nas śnił kiedyś o lataniu. Przypomnijmy więc sobie jak ono wyglądało. Nasz mózg nabrzmiewał decyzją wzniesienia się w powietrze, zaś ciało posłusznie i bezważko podążało za zleceniem woli. Nie musieliśmy wymachiwać rękami czy przebierać nogami. Wszystko co pomyśleliśmy zostało natychmiast wykonane.
Ciekawe skąd się bierze owa rozbieżność naszych snów z logiką która przecież podpowiada, iż latanie zawsze powinno wymagać wymachiwań (wszakże ptaki machaniem skrzydłami ciężko zapracowywują na swoje loty). Uważam, że nasza intuicja już obecnie wie co nadejdzie w dalekiej przyszłości. Bezwysiłkowe sny naszego latania prawdopodobnie są więc intuicyjnymi obrazami urządzeń jakich zbudowanie ma dopiero nastąpić.
Jak nasi odlegli potomkowie odbywać będą latanie w powietrzu już obecnie daje się wydedukować na podstawie działania wehikułu opisanego w rozdziale F pod nazwą "dyskoidalnego magnokraftu". Streszczając to działanie w wielkim uproszczeniu, urządzenia napędowe magnokraftu przyjmują formę potężnych źródeł pola (tj. "komór oscylacyjnych") zamkniętych w kulistych obudowach i w tej monografii nazywanych "pędnikami magnetycznymi". Podczas lotów w pozycji odwróconej, pole wytwarzane przez osiem pędników bocznych magnokraftu odpycha ten wehikuł od pola magnetycznego Ziemi, wynosząc go w przestrzeń - patrz pędniki boczne oznaczone U, V, W, X na Obr.018 (F1) "a", Obr.020 (F3), i Obr.011 (E1) "a". Równocześnie pojedynczy pędnik główny umieszczony w centrum statku przyciągany jest przez pole ziemskie formując siłę stabilizacyjną jaka utwierdza zorientowanie statku w przestrzeni oraz kontroluje jego wzlot, zawisanie, lub opadanie - patrz pędnik głowny oznaczony M na Obr.018 (F1a), Obr.020 (F3) i Obr.11 (E1a). Omawianą w powyższym streszczeniu pozycję odwróconą magnokraftu możnaby nazwać pozycją "wiszącą" aby ją odróżnić od normalnej pozycji lotów magnokraftu nazywanej "stojącą" i pokazanej na Obr.021 (F4). Magnokraft lecący w owej odwróconej pozycji "wiszącej" pokazano właśnie w części "a" z Obr.011 (E1).
Łatwo przewidzieć, że pędniki magnetyczne wykorzystujące komorą oscylacyjną, pewnego dnia zostaną zminiaturyzowane do kilkunastomilimetrowych rozmiarów i następnie zabudowane do elementów odpowiednio adaptowanej garderoby, np. do ośmiosegmentowego pasa i grubych podeszw butów. Jak to widać w części "b" z Obr.012 (E1b), po zabudowaniu do pasa i butów pędniki te uformują zarys sylwetki ludzkiej a jednocześnie ich działanie będzie niemal identyczne jak działanie pędników w magnokrafcie pokazanym w części "a" tego samego Obr.011 (E1). Dzięki temu takie ich zestawienie pozwoli na uformowanie nowego rodzaju napędu, jaki nazywam "magnetycznym napędem osobistym". Urządzenie wykorzystujące ów nowy napęd znajdzie zastosowanie dla powodowania lotów osób bez użycia żadnego widocznego wehikułu, lub do wspomagania tradycyjnych sposobów poruszania się tych osób (np. do chodzenia po powierzchni wody lub po suficie, do wskakiwania na dachy najwyższych budynków itp.)
Podobnie jak to jest z pędnikami najmniejszego magnokraftu typu K3, napęd osobisty wykorzystywał będzie osiem pędników bocznych (oznaczonych U, V, W i X) - patrz część "b" Obr.012 (E1b). Jednakże w przeciwieństwie do magnokraftu posiadał on będzie nie jeden, ale aż dwa pędniki główne (w części "b" rysunku Obr.012 (E1b) oznaczone ML i MR). Obie te grupy pędników zamocowane zostaną do ciała użytkownika za pośrednictwem jednoczęściowego kombinezonu, tworząc w ten sposób wysoce efektywny system napędowy. Ciało użytkownika wypełni w nim funkcję "konstrukcji nośnej" lub "ramy". Każdy pędnik takiego systemu, podobnie jak pędnik magnokraftu, zawiera w sobie jedną zminiaturyzowaną kapsułę dwukomorową wielkości zaledwie kilkunastu milimetrów, jaka zamontowana zostaje we wnętrzu odpowiedniej kulistej obudowy. Owa kapsuła oraz jej obudowa są podobnej konstrukcji i działania jak te użyte w magnokrafcie, tyle tylko że zostały one odpowiednio zminiaturyzowane. Dlatego też pędniki napędu osobistego mogą być budowane w wielkościach pozwalających na ich zamontowywanie do wnętrza części garderoby (np. butów i pasa) bez powodowania zauważalnego zwiększenia niewygody, czy ciężaru i wielkości tej garderoby. Z drugiej strony, pozostając prawie że niezauważalnymi, pędniki te dostarczą ich użytkownikom różnorodnych atrybutów wyszczególnionych w podrozdziale E6., takich jak przykładowo: zdolność do latania w powietrzu lub przestrzeni kosmicznej z prędkościami limitowanymi jedynie wykonywaniem czynności fizjologicznych (przykładowo oddychaniem), ogromna siła fizyczna, niewidzialność, odporność na działanie broni palnej i każdej innej broni jaka mogłaby być przeciwko nim użyta, plus wiele innych równie pożądanych i niezwykłych możliwości.
Jeśli chodzi o kolejność budowy poszczególnych napędów magnetycznych na Ziemi, to magnetyczny napęd osobisty zbudowany zostanie jako czwarty rodzaj napędu wykorzystującego komory oscylacyjne (patrz okres 1D z klasyfikacji podanej w podrozdziale M6.) Przyczyną tego stanu rzeczy będą początkowe trudności technologiczne z miniaturyzacją kapsuł dwukomorowych do rozmiarów na tyle niewielkich jakie wymagane będą dla tego napędu.
E1. Standardowy kombinezon napędu osobistego
Wygląd standardowego kombinezonu napędu osobistego pokazany został na Obr.013 (E2). Wszystkie części tego kombinezonu przypominają typowe elementy ubioru ludzkiego, tyle tylko że niezależnie od funkcji ubiorczych dodatkowo dostosowane są one do wypełniania funkcji transportowych. Dla niezorientowanego obserwatora nie będzie więc możliwym wzrokowe wykrycie istnienia takiego napędu, jako że jego wygląd przypominał będzie zwykły strój sportowy, zaś jego istnienie stanie się zauważalne dopiero po ujawnieniu się wywołanych przez niego efektów napędowych (np. wzniesieniu się jego użytkownika w powietrze). Na kombinezon napędu osobistego składają się następujące elementy: jednoczęściowy kostium (3) z kapturem osłaniającym głowę (5) oraz rękawicami (4), buty (1) zawierające miniaturowe "pędniki główne" zamontowane w ich podeszwach, oraz specjalny ośmiosegmentowy pas (2) utrzymujący wbudowane w niego osiem miniaturowych "pędników bocznych". Kaptur (5), rękawice (4) i buty (1) są tak zaprojektowane aby hermetycznie łączyły się one z kostiumem (3), formując w ten sposób jednoczęściowy kombinezon szczelnie osłaniający całe ciało użytkownika. Z tyłu kołnierza tego kombinezonu wbudowany zostanie komputer sterujący napędem oraz czujniki jakie odczytywać będą myślowe sygnały sterownicze bezpośrednio z podstawy czaszki użytkownika i następnie przetwarzać je na rozkazy wykonawcze w sposób już opisany dla urządzenia zwanego TRI (po szczegóły patrz podrozdział N3).
Wszystkie elementy ubiorcze omawianego kombinezonu wykonywane będą ze specjalnego materiału magnetorefleksyjnego - patrz jego opisy w podrozdziale F2.4. /???/. Materiał taki odbija pole magnetyczne w sposób podobny jak lustro odbija światło. Dzięki tej własności, materiał magnetorefleksyjny zabezpieczy ciało użytkownika przed niszczącym działaniem silnego, pulsującego pola magnetycznego wytwarzanego przez pędniki napędu osobistego. Aczkolwiek twarz pozostanie odsłonięta, pole magnetyczne również nie będzie w stanie przez nią wniknąć do mózgu, ponieważ działanie tego pola ogranicza się tylko do obszarów gdzie jego linie sił są w stanie formować obwody zamknięte (kształt magnetorefleksyjnego kaptura czyni niemożliwym takie domykanie się obwodów poprzez głowę użytkownika). Dla dodatkowego zabezpieczenia skóry twarzy przed silnym polem magnetycznym niekiedy koniecznym się stanie dodatkowe ubieranie specjalnej maski, podobnej do masek zakładanych przez rabusiów bankowych lub przez "spiderman", "batman", i "superheroes" z filmów amerykańskich. W przypadku gdy maska taka okazałaby się niestosowna, możliwe jest też użycie kremu wykonanego na bazie grafitu (stwierdzono, że grafit jest jednym z najlepszych naturalnych materiałów magnetorefleksyjnych). Oczywiście ów krem nie tylko że będzie zabezpieczał twarz przed polem magnetycznym, ale także nada skórze użytkownika niezwykłego, metalicznego kolorytu. Jedyne części twarzy które bez użycia hełmu kosmicznego jak ten z rysunku E4b nie będą mogły zostać zabezpieczone przed działaniem na nie pola magnetycznego to oczy i zęby. Stąd oczy i zęby użytkowników tego typu napędu pobudzone silnym polem magnetycznym będą w ciemności świeciły fosforycznym światłem, stwarzając podstawy do powstania różnych opowieści o wampirach i innych opisywanych w podrozdziale R4.1. nadprzyrodzonych istotach.
Specjalne rękawice (4) uzupełniające magnetyczny napęd osobisty zostały tak zaprojektowane aby nie tylko zabezpieczać palce przed wpływem silnego pola magnetycznego, ale także przed indukowanymi przez to pole siłami elektrostatycznymi. Jak można się bowiem spodziewać, pulsujące pole magnetyczne pędników zawartych w pasie musi powodować wytwarzanie silnych ładunków elektrycznych wokół bioder użytkownika. Z kolei ładunki te stopniowo zgromadzą się na palcach użytkownika. Siły wzajemnego odpychania się tych jednoimiennych ładunków będą usiłowały rozchylać palce użytkownika na podobnej zasadzie jak czynią to z listkami elektroskopu. Aczkolwiek owe rozchylające działanie ładunków będzie zbyt słabe aby zaszkodzić użytkownikowi, przy długotrwałym jego działaniu może ono jednak spowodować nieprzyjemne naciąganie skóry i ból mięśni. Stąd użycie błono-podobnych łączników pomiędzy palcami rękawic (4), podobnych do błon na nogach kaczki, zabezpieczy użytkownika przed owymi nieprzyjemnymi następstwami.
Aby zmniejszyć ilość elektrostatycznej elektryczności gromadzącej się na palcach, użytkownicy napędu osobistego z pędnikami w pasie będą wykazywali też tendencję do trzymania swych rąk w podniesieniu, albo unosząc je z boku jak zrywający się do lotu ptak wznosi swe skrzydła, albo też trzymając je złożone razem i wyciągnięte do przodu jak przypisuje się to lunatykom (patrz też opisy z podrozdziału R4.1. Bardzo pomocne w takim utrzymywaniu rąk w podniesieniu okażą się bransoletki wspomagające opisane w następnym paragrafie i pokazane jako 3 na rysunku Obr.016/ 017 (E4a). Bransoletki te same unosiły będą ręce swych użytkowników, tak że stałe utrzymywanie tych rąk w omówionym tu podniesieniu nie będzie wymagało żadnego wysiłku.
Jeśli użytkownik napędu osobistego zamierzał będzie wykonać ciężką pracę fizyczną, wykorzysta on dodatkowe pędniki wspomagające. Pędniki te zamontowane w specjalnych bransoletkach wspomagających zakładane będą na oba nadgarstki jak zegarki ręczne (patrz 3 na rysunku Obr.016/ 017 (E4a). Poprzez magnetyczne oddziaływania siłowe z innymi pędnikami napędu osobistego, pędniki wspomagające uformują rodzaj bezdotykowego dźwigu nadającego użytkownikowi niezwykłej siły fizycznej. Stąd osoba w nie wyposażona zdolna będzie do podnoszenia głazów ważących wiele ton, do przełamywania potężnych konstrukcji, powalania budynków, wyrywania drzew z korzeniami itp. Bez żadnego też wysiłku będzie godzinami mogła utrzymywać swe ręce w podniesieniu jak to opisano jeden paragraf wyżej.
W niektórych przypadkach kombinezon magnetycznego napędu osobistego posiadał będzie także pelerynę przyszytą do tyłu jego rękawów oraz do strony grzbietowej wzdłuż kręgosłupa użytkownika. Peleryna taka pokazana została w części "a" Obr.016/ 017 (E4). W przypadku lotów w powietrzu, po rozpostarciu jak skrzydła peleryna ta dostarczy użytkownikowi dodatkowych atrybutów aerodynamicznych podobnych to tych wytwarzanych przez dzisiejsze lotnie. Atrybuty te zwiększą płynność manewrowania i precyzję lotu. Jednak peleryna taka nada również użytkownikowi nieco odpychającego wyglądu błoniastego nietoperza.
E2. Działanie magnetycznego napędu osobistego
Zasada działania magnetycznego napędu osobistego zilustrowana została na Obr.014 (E3l). Lewa sylwetka tego rysunku pokazuje siły zewnętrznego oddziaływania napędu osobistego z polem magnetycznym otoczenia, tj. z polem ziemskim, słonecznym lub galaktycznym. Osiem pędników bocznych zamontowanych w pasie napędu osobistego, zorientowanych zostaje w sposób powodujący ich odpychanie od pola magnetycznego otoczenia. W ten sposób pędniki boczne wytwarzają siły nośne "R" jakie unoszą użytkownika. Miniaturowe pędniki główne zamontowane w podeszwach butów zorientowane są przyciągająco względem pola magnetycznego otoczenia. Dzięki temu formują one dwie siły stabilizujące "A" (tj. prawą "AR" i lewą "AL") jakie wyznaczają położenie wymagane przez użytkownika w czasie jego lotu. Odpowiednie wyważanie wartości sił "R" i "A" powoduje wznoszenie (wzlot), nieruchome zawisanie, lub opadanie użytkownika. Dla przykładu wzlot użytkownika w górę nastąpi gdy wartość sił nośnych "R" przekroczy wartość sił stabilizacyjnych "A". Im większa będzie nadwyżka sił podnoszących "R" nad siłami obniżającymi "A" tym wzlot użytkownika będzie szybszy.
Obie grupy sił "R" i "A" są pochodzenia zewnętrznego, ponieważ powstają one gdy pole magnetyczne otoczenia (np. pole Ziemi) odpycha lub przyciąga pole wytwarzane przez pędniki główne i boczne napędu osobistego. Stąd siły produkowane w wyniku tego odziaływania z otoczeniem mogą być nazywane "siłami zewnętrznymi". Niezależnie od nich, w napędzie osobistym występuje też i drugi rodzaj sił, jakie mogą zostać nazwane "siłami wewnętrznymi". Są one formowane w wyniku wzajemnych oddziaływań pomiędzy poszczególnymi pędnikami napędu osobistego. Owe "siły wewnętrzne" pokazane zostały na prawej sylwetce z rysunku Obr.014 (E3). Składają się na nie:
B - Siły wzajemnego odpychania się pędnika głównego z podeszwy jednego buta od pędnika głównego z podeszwy drugiego buta. Siły odpychające "B" wytwarzane są ponieważ bieguny magnetyczne (N, S) w obu pędnikach głównych muszą być zorientowane w tym samym kierunku.
F - Siły wzajemnego odpychania się każdego pędnika bocznego z pasa od innych pędników zawartych w tym samym ośmio-segmentowym pasie. Siły "F" powodować będą odśrodkowe rozprężanie się i napinanie pasa.
Q - Siły wzajemnego przyciągania się pomiędzy każdym z pędników głównych w butach i każdym pędnikiem bocznym w pasie. Owe siły "Q" wytwarzane będą ponieważ bieguny magnetyczne w obu pędnikach głównych muszą zostać zorientowane w kierunku przeciwstawnym niż bieguny magnetyczne wszystkich pędników bocznych.
Warto zauważyć, że istnieje ścisłe podobieństwo pomiędzy siłami "zewnętrznymi" i "wewnętrznymi" panującymi w napędzie osobistym, a podobnymi siłami panującymi w konstrukcji magnokraftu - patrz [1F4.3], lub opis w podrozdziale F4.3. /?/ oraz ilustracja z rysunku F15. /???/ zewnętrznego i wewnętrznego układu sił jest korzystna dla użytkownika napędu osobistego. Oba układy łączą bowiem poszczególne elementy tego napędu w jeden współdziałający zespół. Działanie tego zespołu jest tak dobrane, że przeciwstawne sobie siły nawzajem się balansują. Dla przykładu, kiedy siła nośna "R" i stabilizacyjna "A" starają się rozerwać użytkownika, jednocześnie siły "Q" starają się ścisnąć go wzdłuż tego samego kierunku. W ten sposób ciało użytkownika nie jest ani ściskane ani też rozciągane siłami magnetycznymi. Równocześnie napięty układ wzajemnie przeciwstawnych sobie sił otaczających ciało użytkownika formuje rodzaj "magnetycznego szkieletu" jaki otacza i unosi daną osobę w sposób podobny jak współczesny samochód jest chroniony i unoszony przez jego ramę. Istnieje jednak warunek nałożony na wzajemne balansowanie się sił "R/A" i "Q". Warunek ten stwierdza, że użytkownik nie może zginać nóg w kolanach, ponieważ każde ich zgięcie dostarczyłoby natychmiastowej przewagi siłom "Q" nad siłami "R/A". (Wartość sił Q wzrasta wykładniczo ze zmniejszaniem się odległości pomiędzy pędnikami z butów i pasa.) Jeśli więc użytkownik złamie ten warunek, raz zgięte nogi będą musiały pozostawać unieruchomione w pozycji kucającej przez resztę lotu. Stąd latanie w pozycji kucania z nogami skrzyżowanymi będzie jedną z dwóch charakterystycznych postaw użytkowników napędu osobistego (druga postawa to nogi sztywno wyprostowane i w rozkroku - jej opis nastąpi). Ciekawe, że latanie z takim właśnie skrzyżowaniem podwiniętych nóg jakby dana osoba siedziała na ubikacji jest często ilustrowane jako typowe zachowanie się średniowiecznych "diabłów" (przykładowo patrz średniowieczna rzeźba diabła znajdująca się na zamku wysokim w Malborku przy wlocie korytarza wiodącego do ubikacji krzyżackich).
Innym warunkiem nałożonym na napęd osobisty to balansowanie sił rozpierających "B" panujących pomiędzy obu pędnikami głównymi zamontowanymi w butach. Siły te utrzymują nogi użytkownika w rozkroku przez cały czas użytkowania napędu osobistego. Wypełnienie więc tego drugiego warunku dostarcza jeszcze jednej postawy charakterystycznej jaka będzie umożliwiała identyfikowanie i odróżnianie użytkowników magnetycznego napędu osobistego (pierwszej generacji). Ich nogi muszą być bowiem trzymane wyprostowane w rozkroku nie tylko podczas lotów przy unieruchomionym ciele, ale także podczas wspomagania tradycyjnych metod poruszania się, takich jak chodzenie, skakanie, pływanie, itp.
Przykładowo podczas chodzenia użytkownik tego napędu nie będzie mógł zgiąć w kolanach swoich sztywno wyprostowanych nóg, bowiem każde ich zgięcie w kolanach spowoduje natychmiastowe podwinięcie tych nóg w pozycję kucającą omówioną paragraf wyżej. Stąd często zamiast chodzić jak to się czyni normalnie, użytkownicy tego napędu poruszali się będą długimi skokami odbywającymi się oboma wyprostowanymi i rozkroczonymi nogami naraz bez zginania ich w kolanach (tj. skokami podobnymi do tych wykonywanych przez dzieci imitujące poruszanie się królika). Szokującą dziwność ich postawy i sposobu poruszania się niekiedy pogłębi jeszcze wyjaśniony przy końcu podrozdziału E1. zwyczaj trzymania przez nich swoich rąk wyprostowanych przed sobą jak to czynią lunatycy lub wystawionych w boki od ciała jak policjant regulujący ruch drogowy - patrz też opisy z podrozdziału R4.1. Warto zauważyć, że chociaż poruszanie się z takim ciągłym rozkrokiem nóg i wyciągniętymi do przodu rękami może wyglądać bardzo dziwnie i niezgrabnie, przy bliższym kontakcie zapewne zaimponuje on przypadkowemu obserwatorowi niezwykłą zręcznością, efektywnością i szybkością.
Niezależnie od statycznych oddziaływań siłowych, napęd osobisty wytwarzał też będzie oddziaływania dynamiczne. Oddziaływania te wywoływane będą wirem magnetycznym formowanym wokół pasa użytkownika poprzez 90 przesunięcia fazowe w pulsowaniach pola wytwarzanego przez kolejne pędniki boczne. Wir ten podobny będzie do rotującego pola magnetycznego formowanego przez współczesne silniki asynchroniczne. Dostarczy on napędowi osobistemu szeregu korzystnych atrybutów, przykładowo uformuje on wokół użytkownika rodzaj "pancerza indukcyjnego" jaki spowoduje eksplozyjne odparowanie pocisków wystrzelonych w jego kierunku.
Kolejną grupę oddziaływań w magnetycznym napędzie osobistym pierwszej generacji stanowią oddziaływania konfiguracyjne. Wynikają one z faktu otaczania użytkownika polem magnetycznym o odpowiednim kształcie przestrzennym. Przy właściwym doborze tego kształtu napęd osobisty wytworzy soczewkę magnetyczną jaka odchyli promieniowanie świetlne czyniąc użytkownika niewidzialnym (patrz rysunek F32 /?/ i opis z podrozdziału F10.3. /?/). Warto tutaj też zauważyć, że użytkownicy napędów osobistych drugiej i trzeciej generacji opisanych w podrozdziałach L4. i M4. niezależnie od stawania się niewidzialnymi poprzez włączenie owej soczewki magnetycznej, do swej dyspozycji będą także mieli i kilka dalszych sposobów osiągnięcia niewidzialności, takich jak np. wprowadzenie się w stan szybkiego migotania telekinetycznego (patrz opis z podrozdziału L1.), manipulacje na upływie czasu (patrz podrozdział M1.), czy oddziaływanie na zmysł wzroku obserwatora (patrz modyfikatory wyglądu opisane w podrozdzialeN3.2).
Dla sterowania działaniem napędu osobistego używane będą specjalne mikro- komputery. Komputery te odczytywać będą bioprądy odbierane przez specjalnie skonstruowane czujniki umieszczone u podstawy czaszki z tyłu szyi użytkownika. Następnie bio-prądy te tłumaczone będą na sygnały wykonawcze. (Zasada takiego odczytywania i tłumaczenia omówiona już była w podrozdziałach N1. i N3. - patrz opisy tzw. "interface rozpoznającego myśli" albo "TRI" - podrozdział N3.1.) Stąd wystarczy jedynie pomyśleć o wzlocie do góry, opadaniu czy określonym manewrze, aby zamierzony przez użytkownika rodzaj przemieszczenia został natychmiast zrealizowany bez konieczności wykonywania jakichkolwiek ruchów przez odpowiednie części ciała. Tak samo się stanie w przypadku wspomagania tradycyjnych metod poruszania się, takich jak kroczenie czy skakanie. Wystarczy wtedy jedynie spróbować wykonać dany ruch kończynami aby napęd osobisty wsparł i zwielokrotnił jego moc, zasięg i szybkość. Zasady sterowania napędem osobistym będą przy tym podobne do tych wykorzystywanych w magnokrafcie. Także metoda wytwarzania wiru magnetycznego będzie taka sama. Jedynie częstotliwość rotowania wiru magnetycznego będzie znacznie wyższa, aby uczynić niemożliwym wytwarzanie wiru plazmowego (który mógłby upalić ręce użytkownika). Jednak nawet gdy prędkość kątowa rotacji wiru magnetycznego będzie zbyt wielka dla zabrania i przyspieszania cząsteczek zjonizowanego powietrza, dysze wylotowe pędników mogą zjonizować powietrze lokalnie. Stąd w nocy powinno być zauważalne wydzielanie się charakterystycznego świecenia wokół pasa i butów tego napędu. Także obce substancje jakie normalnie mogłyby przylegać do kombinezonu (np. błoto czy kurz) w napędzie osobistym będą elektryzowane i odrzucane przez odśrodkową akcję wiru magnetycznego.
E3. Kombinezon z pędnikami głównymi w naramiennikach
W podstawowej wersji napędu osobistego opisanej wcześniej i pokazanej na Obr.013 (E2) pędniki główne wbudowane są w podeszwy butów. Rozwiązanie to wykazuje jednakże poważną wadę jaką jest zbiór sił "B" (patrz prawa część na Obr.015 (E3r). Siły te, działając pomiędzy nogami użytkownika, powodują rozpieranie tych nóg w pozycję trwałego rozkroku. W ich więc wyniku ruchy użytkownika muszą odbywać się bez zginania nóg w kolanach i przy ich utrzymywaniu w stałym rozkroku, co w efekcie uniemożliwia osiąganie pełnej swobody i wygody (nie wspominając już że wygląda nieco niezgrabnie, dziwacznie i po prostu śmiesznie).
Aby wyelimować owe siły "B" zaprojektowana może zostać inna wersja kombinezonu napędu osobistego. Pokazano ją na Obr.016 (E4a). W wersji tej pędniki główne zostały usunięte z podeszw butów i umieszczone w epoletach (1) na ramionach użytkownika. Z punktu widzenia zasady działania napędu takie przemieszczenie pędników z butów do naramienników nie wprowadza większej zmiany. Jednakże dla użytkownika oznacza to uwolnienie nóg od niepożądanych sił i umożliwienie ich swobodnych ruchów. Stąd owa wersja kombinezonu będzie stosowana w każdej sytuacji wymagającej użycia nóg. Jej wadą będzie jednak bliskość do głowy źródeł silnego pola magnetycznego (tj. obu pędników głównych). Stąd twarz i głowa użytkownika w tej wersji muszą zostać osłonięte szczególnie dobrze. W przypadku więc gdy zachodzi niebezpieczeństwo, że warstewka kremu ochraniającego skórę twarzy może zostać starta (np. w wyniku wykonywanej pracy), koniecznym się staje ubieranie przez użytkownika specjalnej maski, opisanej już przy końcu podrozdziału E1.
Oczywiście istnieje możliwość że po nałożeniu na skórę głowy warstewki kremu ochronnego oraz po przesterowanie pola napędu na wydatek nieszkodliwy dla zdrowia (np. na pole niepulsujące takie jak wytwarzane przez magnesy stałe), użytkownicy wersji napędu osobistego z pędnikami w epoletach latali też będą zupełnie bez żadnego nakrycia głowy - np. patrz UFOnauta zwany Ausso z rysunku Obr.229 (R4). W takim jednak przypadku ich wszystkie włosy na głowie ulegną silnemu naelektryzowaniu i stać będą dęba, sprawiając niesamowite wrażenie na postronnych widzach - patrz istoty nadprzyrodzone opisane w podrozdziale R4.1.
Z powodu tendencji tego napędu do poszerzania ramion użytkownika przez nawzajem odpychające się pędniki główne umieszczone w epoletach (patrz siły "B" w prawej części Obr.0015 (E3r), ta wersja napędu osobistego nada użytkownikowi charakterystycznego trójkątnego (barczystego) kształtu. Niekiedy epolety zawierające pędniki główne mogą zostać połączone z pasem za pośrednictwem specjalnych szelek - patrz Obr.229 (R4). Takie skrzyżowane szelki powodują, iż wzajemne położenie pędników głównych i bocznych jest bardziej stabilne i niezawodne. Eliminują one także tendencję do poszerzania ramion użytkownika wspomnianą poprzednio.
W przypadkach gdy wymagane jest wykonanie ciężkich prac fizycznych, omawiana tu wersja napędu może również zostać wzmocniona poprzez dołożenie dodatkowych bransolet z pędnikami wspomagającymi. Na Obr.016 (E4a) bransoletki takie oznaczono przez (3).
E4. Wersja napędu osobistego z poduszkami wokół bioder
Kombinezony napędu osobistego mogą zostać poddane dalszym różnorodnym modyfikacjom, dostarczającym im wymaganych zalet operacyjnych. Kolejna z takich zmodyfikowanych wersji pokazana została na Obr.017 (E4b). W wersji tej, dłonie użytkownika osłonięte są przed działaniem silnego pola magnetycznego za pomocą specjalnego ekranu. Stąd wersja ta pozwala na wyeliminowanie rękawic używanych w kombinezonie standardowym z Obr.013 (E2). To z kolei umożliwia precyzyjniejsze działania ręczne (np. w celu zmontowania jakiegoś skomplikowanego urządzenia) bez konieczności wyłączania działania pędników napędu.
W opisywanej tu modyfikacji kombinezonu, odpowiednie poduszki osłaniające (1) zostają doszyte wokół ośmio-segmentowego pasa (3). Poduszki te wypełnione są helem, tj. gazem jaki wykazuje najwyższą oporność na zjonizowanie (tj. jaki posiada najwyższy potencjał elektryczny jonizacji). Powierzchnia wewnętrzna obwodu tych poduszek posiada wbudowany osłonę magnetorefleksyjną (2). Z uwagi na tą osłonę, pole magnetyczne wytwarzane w pędnikach z pasa nie może działać tak silnie na ręce użytkownika jak by ono działało w przypadku użycia kombinezonu standardowego. Stąd w wersji tej ręce nie muszą być osłaniane za pomocą rękawic. Poduszki (1) podzielone są przegrodami (4) na osiem oddzielnych komór podobnych do komór z kołnierza bocznego magnokraftu. Każdy więc pędnik z pasa (3) utrzymywany jest w oddzielnej komorze. To z kolei czyni niemożliwym wytwarzanie wiru plazmowego jaki podążałby za wirem magnetycznym wytwarzanym przez pędniki w pasie. Stąd wyeliminowane jest niebezpieczeństwo upalenia rąk użytkownika. Jednakże kombinezon z poduszkami wokół bioder wygląda bardzo niezwykle, jako że czyni on użytkownika podobnym do gruszki.
Część (b) Obr.017 (E4b) pokazuje także alternatywną osłonę głowy użytkownika napędu osobistego. Jest nim przeźroczysty i magnetycznie nieprzenikalny hełm (5) jaki w niektórych modyfikacjach może zastępować kaptur i krem grafitowy z kombinezonu standardowego. Powinno tu być podkreślone, że podobnie jak każde inne nakrycie głowy zilustrowane w niniejszym rozdziale hełm taki może zostać użyty praktycznie z każdą wersją napędu osobistego, nie tylko z wersją z poduszkami wokół bioder.
E5. Osiągi napędu osobistego
Najważniejszym osiągiem napędu osobistego jest to, iż pozwoli on użytkownikowi na latanie w powietrzu bez konieczności odwoływania się do użycia jakiegoś widocznego wehikułu. W ten sposób, będąc jedynie wyposażony w odpowiedni kombinezon który i tak w większości sytuacji musiałby on przywdziewać w celach ubiorczych, użytkownik w każdej chwili może wznieść się w powietrze i przelecieć na dowolny dystans z szybkością ograniczaną jedynie koniecznością oddychania.
Napęd osobisty umożliwia też wspomaganie tradycyjnych sposobów poruszania się (np. skakania, chodzenia, pływania), zwiększając ich zasięg i szybkość, czyniąc je efektywniejszymi niż normalnie, oraz powodując ich funkcjonalne poszerzenie. Dla przykładu pozwala on na: wskakiwanie z poziomu ulicy bezpośrednio na dachy najwyższych budynków, doganianie w biegu najszybszych samochodów, chodzenie po powierzchni wody, chodzenie po suficie z głową skierowaną w dół, czy wchodzenie na pionowe ściany z poziomym położeniem ciała (jak to czynią owady).
Napęd osobisty posiada też możliwość potęgowania i zwielokratniania siły fizycznej użytkownika. Możliwość taka rodzi się z użycia pędników wspomagających zamocowywanych jak zegarki na przegubach obu rąk. Wyposażony w nie użytkownik będzie w stanie wywracać całe budynki, wyrywać drzewa z korzeniami, podnosić ogromne głazy, oraz dokonywać wszelkich innych prac wymagających ponadludzkiej siły.
Napęd osobisty dostarczy też swojemu użytkownikowi wielu niezwykłych zdolności nieosiągalnych innym sposobem. Jednym z przykładów takich zdolności jest odporność na kule i pociski uzyskiwana dzięki otoczeniu użytkownika wirującym polem magnetycznym formującym rodzaj "pancerza indukcyjnego". Innym niezwykłym atrybutem napędu osobistego jest możliwość uczynienia użytkownika niewidzialnym. Niewidzialność taka uzyskiwana jest poprzez uformowanie z pola magnetycznego odpowiedniej soczewki magnetycznej. Soczewka taka odchyla drogę promieniowania świetlnego, czyniąc obecność użytkownika tego napędu niezauważalną dla postronnego obserwatora.
Dla cywilizacji tak nisko zaawansowanej jak nasza, która jeszcze nie dorobiła się ani magnokraftu, ani też jego personalizowanej wersji w postaci napędu osobistego, istotna jest znajomość atrybutów magnetycznego napędu osobistego. Wszakże siły konfederacji cywilizacji kosmicznych okupujących naszą planetę, często będą wyposażone w taki właśnie napęd. Z tego też powodu jest istotnym abyśmy nauczyli się rozpoznawać fakt użycia takiego napędu w naszym pobliżu, a także abyśmy byli w stanie identyfikować i rozumieć pochodzenie i możliwości jego najważniejszych atrybutów.
Magnetyczny napęd osobisty dostarcza wykorzystującym go osobom szeregu unikalnych i niezwykle użytecznych cech. Większość z nich podobna jest w efektach do atrybutów magnokraftu, aczkolwiek istnieją też i cechy jakie wystąpią jedynie w przypadku użycia napędu osobistego. Najważniejsze atrybuty magnetycznego napędu osobistego, jakie umożliwiają zidentyfikowanie faktu jego użycia, są jak następuje:
#1. Konieczność ubierania przez użytkowników specjalnego kombinezonu. Kombinezon ten niewiele się różni od ubrań noszonych współcześnie, aczkolwiek obejmuje sobą również nakrycie głowy stąd podstawowa jego wersja przypomina nieco uniformy noszone przez mnichów i zakonnice. Na kombinezon ten składają się:
a) Buty, których podeszwy zawierają wbudowane miniaturowe pędniki główne. Niekiedy pędniki te mogą zostać przeniesione z butów do naramienników.
b) Ośmio-segmentowy pas zawierający pędniki boczne.
c) (Niekiedy) Dwie bransoletki zakładane na nadgarstki (lub nawet zamocowywane do zewnętrznych powierzchni rękawic przywdziewanych na dłonie) a zawierające pędniki wspomagające jakie dopomagają w ciężkich pracach fizycznych. Owe pędniki wspomagające nie są wykorzystywane podczas lotów, stąd są one zakładane tylko jeśli wymagane jest zwiększenie siły fizycznej użytkownika.
d) Komputer sterujący zamontowywany w tylnej części szyi.
e) Jednoczęściowy kombinezon obejmujący także kaptur lub hełm. f) (Niekiedy) Pelerynę przyszytą do rękawów i strony grzbietowej kombinezonu. W przypadku lotów w powietrzu, po rozpostarciu jak skrzydła peleryna ta dostarczy użytkownikowi dodatkowych atrybutów aerodynamicznych (podobnych to tych wytwarzanych przez dzisiejsze lotnie) jakie zwiększą płynność jego manewrów. Równocześnie jednak nada mu nieco odpychającego wyglądu błoniastego nietoperza.
g) Rękawice z błono-podobnymi łącznikami pomiędzy palcami.
h) Krem na bazie grafitu do pokrywania fragmentów skóry użytkownika wystawionej na działanie silnego pola magnetycznego (np. jego twarzy).
W niektórych wypadkach krem ten może zostać zastąpiony maską ochronną na twarz podobną do masek używanych przez rabusiów bankowych.
#2. Konieczność przyjmowania przez ciało szczególnej postawy charakteryzowanej przez: sztywno wyprostowane nogi utrzymywane w ciągłym rozkroku (lub zakrzywione w pozycję kucającą), dłonie odepchnięte daleko od pasa, palce rozcapierzone, itp. Ponadto, wszystkie włosy "stojące dęba" z powodu działania ładunków elektrycznych gromadzących się na powierzchni użytkownika. W niektórych przypadkach użytkownik tego napędu poruszał się też będzie z rękami wyciągniętymi do przodu lub rozpostartymi z boków ciała. Powyższe czyni postawę i ruchy użytkownika napędu osobistego wyglądające bardzo nienaturalnie i niezręcznie (aczkolwiek w akcji mogące zadziwić swą efektywnością i zręcznością).
#3. Powodowanie jarzenia się oczu a niekiedy również i zębów użytkownika. Silne fluorescencyjne świecenie się tych oczu i zębów jest powodowane przez oddziaływanie na nie potężnego pola magnetycznego (podobnie jak niektóre odmiany niewidzialnego promieniowania elektromagnetycznego powodują jarzenie się oczu u oświetlonych nim zwierząt). Z kolei takie silne jarzenie się oczu i/lub zębów, często akompaniowane przez świecenie się kombinezonu napędu osobistego, nadaje użytkownikowi tego napędu bardzo niezwykłego, "nadprzyrodzonego" wyglądu.
#4. Zdolność osoby ubierającej taki napęd do dokonywania działań zaprzeczających prawom fizyki. Przykładowo jest ona zdolna do bezgłośnego latania w powietrzu połączonego z możliwością przyjmowania dowolnej orientacji ciała niezależnej od panujących sił przyciągania grawitacyjnego (np. oprócz zwykłego stania na podłodze, także możliwości zwisania z sufitu, poziomego stania na ścianach, pochylania się pod dowolnym kątem, itp.). Sterowanie pozycją zajmowaną przez ciało nie wymaga dokonywania żadnego ruchu, bowiem odbywa się poprzez przetwarzanie przez komputer kontrolujący bioprądów pobieranych bezpośrednio z szyi użytkownika.
#5. Zdolność do wspomagania normalnych sposobów poruszania się (np. skakania, chodzenia, pływania). Takie wspomaganie czyni możliwym dokonywanie poruszeń jakie zdają się zaprzeczać naszemu obecnemu zrozumieniu praw natury i możliwości człowieka, dla przykładu:
a) Spacerowania po suficie w pozycji do góry nogami.
b) Kroczenia w górę lub dół pionowych ścian z ciałem przymującym pozycję poziomą (tj. w sposób jak to czynią owady).
c) Dokonywania skoków na ogromne wysokości i odległości (np. wskakiwanie z chodników bezpośrednio na dachy okolicznych budynków). Skoki te odbywały się będą albo przy sztywno wyprostowanych nogach i to bez jakiegokolwiek ich zginania w kolanach, albo nawet kiedy osoba je dokonująca wygląda jakby kucała.
d) Spacerowanie po powierzchni wody.
#6. Niezwykłe zdolności nabywane przez nosicieli napędu osobistego. Wymieńmy niektóre z nich:
a) Odporność na kule wynikająca z zabezpieczającego działania "pancerza indukcyjnego".
b) Czynienie się niewidzialnym poprzez włączenie działania "soczewki magnetycznej" jaka ugina drogę światła.
c) Poruszanie się (latanie, chodzenie, lub skakanie) z prędkościami ograniczanymi jedynie przez funkcje fizjologiczne ciał użytkowników (głównie przez możliwość oddychania). Takie szybkie poruszanie się nie wymaga przy tym użycia żadnego widocznego wehikułu.
d) Niezwykła siła fizyczna uzyskiwana dzięki akcji pędników wspomagających. Siła ta pozwala na wywracanie budynków, wyrywanie drzew z korzeniami, podnoszenie ogromnych skał, oraz wykonywanie innych prac jakie na obecnym poziomie naszej wiedzy wyglądają jako wymagające sił nadprzyrodzonych.
e) Biologiczna sterylizacja otoczenia poprzez zabijanie mikroorganizmów jakie znajdują się w zasięgu potężnego pola napędu (sterylizacja ta z kolei może spowodować różnorodne konsekwencje biologiczne).
#7. Wymuszanie magnetycznych zmian w otoczeniu, podobnych do zmian powodowanych przez napęd magnokraftu. Ich przykłady będą obejmować: magnetyczne wypalanie śladów pod podeszwami butów zaopatrzonych w pędniki, odrzucanie od kombinezonu substancji i obiektów z otoczenia (np. błota i kurzu), elektryzowanie materiałów izolacyjnych (np. włosów które u użytkowników tego napędu zawsze będą stały dęba), jonizowanie powietrza (jakie przy przyciemnionym świetle może się nawet jarzyć w okolicach pasa i butów), produkcja aktywnego ozonu którego zapach będzie towarzyszył użytkownikowi tego napędu (zapach ten przez osoby niezorientowane może zostać pomylony z zapachem siarki), itp.
***
W uzupełnieniu do powyższych informacji warto tu uwypuklić, iż użytkownicy magnetycznego napędu osobistego pierwszej generacji uzyskują wszystkie swoje nadzwyczajne zdolności tylko w przypadku gdy ubierają oni kombinezon tego napędu oraz gdy jego pędniki pozostają włączone. Praktyczna (i jedyna) więc metoda obezwładniania użytkowników tego napędu polegałaby na radzeniu sobie z nimi tylko w chwili gdy z jakiegoś tam powodu nieopatrznie zdjęli oni ten kombinezon (np. dla zażycia kąpieli). Oczywiście po jego zdjęciu użytkownicy ci stają się tak samo podatni na wszelkie niebezpieczeństwa jak wszyscy inni śmiertelnicy, zaś ich jedyną obronę zaczyna stanowić zwykła siła, sprawność i trening fizyczny oraz posiadana inteligencja (patrz też podrozdział R4.)
Obrazy:
Obr.011 (#E1a)
Obr.012 (#E1b)
Obr.011/ 012 (E1): Podobieństwa pomiędzy układami napędowymi magnokraftu oraz magnetycznego napędu osobistego.
Obr.011 (#E1a) Magnokraft typu K3 lecący w pozycji "wiszącej" (porównaj tą pozycję z pozycją "stojącą" zilustrowaną na Obr.021 (F4).
Obr.012 (E1b): Układ napędowy magnetycznego napędu osobistego, formujący strukturę odpowiadającą kształtowi sylwetki ludzkiej. Układ ten dostarcza zasady dla wyprodukowania kombinezonu magnetycznego napędu osobistego. Osoby wyposażone w taki napęd będą mogły latać w powietrzu bez użycia jakiegokolwiek widocznego wehikułu. Pokazany tu układ składa się z ośmiu pędników bocznych (oznaczonych U, V, W, X) zamontowanych do wnętrza odpowiednio skonstruowanego pasa. Pędniki te wytwarzają siłę nośną ® (od angielskiego "repulsion"). Ponadto, układ posiada też dwa miniaturowe pędniki główne (oznaczone jako MR, ML) zamontowane w podeszwach prawego i lewego buta. Wytwarzają one siły stabilizujące (A) (od angielskiego "attraction forces"). Ciało (1) użytkownika tego napędu dostarcza "szkieletu nośnego" (albo "ramy") jaka wiąże te pędniki w jeden kooperujący system ale jednocześnie utrzymuje je wszystkie w wymaganej odległości od siebie.
Obr.013 (#E2)
Obr.013 (E2): Standardowy kombinezon napędu osobistego. Pokazano jego ogólny wygląd i elementy składowe. Użytkownicy takiego napędu będą w stanie bezgłośnie latać w powietrzu, spacerować po powierzchni wody, wykazywać odporność na działanie broni palnej, stawać się niewidzialnymi, itp. Na kombinezon ten składają się: (1) buty których podeszwy zawierają wmontowane pędniki główne; (2) ośmio-segmentowy pas zawierający pędniki boczne; (3) jednoczęściowy kombinezon wykonany z materiału magnetorefleksyjnego, jaki obejmuje także kaptur (5) lub chełm; (4) rękawice z błonopodobnymi łącznikami pomiędzypalcowymi. Wszystko to uzupełnione jest kremem na bazie grafitu jaki okrywa odsłonięte części skóry dla zabezpieczenia ich przed działaniem silnego pola magnetycznego, oraz komputerem kontrolnym zamocowywanym z tyłu szyi, jaki odczytuje bioprądy użytkownika i zamienia je na działania napędowe. Kiedy cięższa praca musi zostać wykonana, dodatkowe bransoletki zawierające pędniki wspomagające mogą być nakładane na przeguby rąk (pokazane jako (3) na rysunku E4a). Pędniki te kooperują z pędnikami z pasa i butów, dostarczając użytkownikowi napędu "nadprzyrodzonej" siły fizycznej, np. umożliwiającej mu wyrywanie dębów z korzeniami, unoszenie ogromnych głazów, powalanie budynków, itp.
Obr.014 (E3l)
Obr.015 (E3r)
Obr.014/ 015 (E3l/ E3r) Siły magnetyczne formowane przez napęd osobisty. Pokazano układ sił zewnętrznych (patrz lewa sylwetka) i wewnętrznych (patrz prawa sylwetka). Należy zauważyć że oba te układy sił neutralizują się nawzajem. Podczas gdy siły "R" i "A" działające w przeciwstawnych kierunkach rozciągają ciało użytkownika, siły "Q" równocześnie je ściskają. Jedynie siły "B" pozostają niezrównoważone, utrzymując nogi użytkownika w ciągłym rozkroku ułatwiającym identyfikację faktu użycia tego napędu.
Obr.014 (E3l lub E3a) Układ sił zewnętrznych formowany wskutek oddziaływania pędników napędu osobistego z polem magnetycznym otoczenia. Siły te obejmują: R - siłę nośną wytwarzaną w wyniku oddziaływań odpychających z polem otoczenia; A - siły stabilizacyjne wytwarzane w efekcie oddziaływań przyciągających. Indeksy: R - (right) prawa, L - (left) lewa.
Obr.014 (E3l lub E3b) Układ sił wewnętrznych formowanych w wyniku oddziaływania pędników magnetycznych pomiędzy sobą. Siły te obejmują: B - siły wzajemnego odpychania się od siebie obu pędników głównych (powodują one stałe odseparowanie (rozkrok) nóg użytkownika); F - siły wzajemnego odpychania się od siebie pędników bocznych (powodują one rozprężanie się pasa);
Q - siły wzajemnego przyciągania powstające pomiędzy każdym pędnikiem głównym i każdym pędnikiem bocznym (jeśli wytrącone z równowagi poprzez zgięcie nóg, siły te powodują latanie użytkownika w pozycji przykucniętej ze skrzyżowanymi nogami).
Obr.016 (E4a)
Obr.017 (E4b)
Obr.016/ 017 (E4ab): Modyfikacje standardowego napędu osobistego. Pokazane tu przykłady dwóch takich modyfikacji wcale w rzeczywistych napędach nie muszą zostać użyte w dokładnie takim samym zestawie.
Obr.016 (E4a): Wersja napędu osobistego z pędnikami głównymi zamontowanymi w epoletach. Pokazane zostały: (1) jeden z dwóch pędników głównych; (2) ośmio-segmentowy pas zawierający pędniki boczne; (3) jedna z dwóch bransoletek wspomagających zakładanych na przeguby rąk (niekiedy mogą one też przyjmować formę kwadratowych płytek naszywanych na górnej powierzchni rękawic użytkownika). Bransoletki te zawierają dodatkowe pędniki wspomagające (nie używane do lotów) jakie zwielokratniają siłę fizyczną użytkownika kiedy musi on dokonywać jakiejś pracy fizycznej. Rysunek ukazuje też skrzydłopodobną pelerynę przyszytą do skafandra wzdłuż kręgosłupa i tyłu rękawów, jaka aerodynamicznie powiększa płynność lotów (jak współczesna lotnia). Dla zwiększenia wytrzymałości i stateczności tego kombinezonu, czasami dwie skrzyżowane szelki wzmacniające będą dodatkowo łączyły pas z epoletami (patrz rysunek Obr.229 (R4)
Obr.017 (E4b):Wersja napędu osobistego z przeźroczystym hełmem oraz ochronną poduszką wokół bioder. Pokazane zostały: (1) poduszki otaczające biodra jakie chronią ręce użytkownika napędu przed działaniem silnego pola magnetycznego i elektrycznego; (2) magnetycznie nieprzenikalny ekran oraz przeciw-elektrostatyczna izolacja montowane na zewnętrznych powierzchniach poduszek; (3) jeden z segmentów ośmio-segmentowego pasa zawierającego pędniki boczne; (4) jedna z przedziałek jaka dzieli poduszkę na osiem oddzielnych komór (każda z tych komór izoluje jeden pędnik boczny); (5) magnetycznie nieprzenikalny hełm osłaniający głowę.
